We wtorek 15.07 zapadła decyzja rządu o podwyższeniu wynagrodzenia minimalnego w 2015 roku do kwoty 1750 zł brutto . W roku 2014 najniższa wypłata jaką mogliśmy otrzymać pracując na całym etacie to 1680 zł brutto.
Kilka faktów z tym związanych:
Przy podwyżce pracownik dostanie na rękę 49zł więcej.
Ale pracodawca zapłaci już 84,5 zł więcej miesięcznie.
Czyli państwo przywłaszczy sobie 42% tego co zapłaci pracodawca.
W skali roku jeden pracownik będzie kosztował 1014 zł więcej.
Ciekawe jak to się ma do wskaźnika inflacji.
I ciekawe dlaczego według tych samych zasad nie waloryzują świadczeń emerytalnych :)
Ile osób dzięki tej podwyżce będzie zmuszone do bezrobocia lub pracy na czarno?
piątek, 18 lipca 2014
poniedziałek, 4 listopada 2013
Prawica - Lewica?
Zastanówmy
się przez chwilę nad określeniami charakteryzującymi podział
polskiej sceny politycznej w ostatnich latach. Najogólniej rzecz
ujmując media głównego nurtu wskazują na istnienie dwóch stron
barykady: prawicy i lewicy.
Partiami
lewicowymi określa się SLD oraz Twój Ruch (dawniej Ruch Palikota),
natomiast prawicę reprezentują PO, PIS, Solidarna Polska. PSL
jakimś dziwnym trafem nie została nigdy jednoznacznie
sklasyfikowana, ale moim zdaniem wynika to z tak zwanej "zdolności
koalicyjnej" Dosadniej rzecz ujmując PSL zeszmaci się z
każdym, żeby tylko skorzystać z uroków władzy.
Aby
sprawdzić zasadność przyporządkowania politycznego poszczególnych
partii należało by znaleźć jakiś obiektywny punkt odniesienia.
Jesteśmy krajem na dorobku, więc moim zdaniem jako taki obiektywny
punkt odniesienia możemy uznać gospodarkę, a dokładnie stosunek
poszczególnych partii do redystrybucji dochodu narodowego. Cóż
to jest ta redystrybucja dochodu narodowego? Jest no sposób podziału
dochodów wypracowanych przez obywateli i firmy działające na
terenie naszego kraju. Odpowiedź na to pytanie pozwoli nam poznać
jaki stosunek mają politycy do naszych pieniędzy – czy chcą
wydawać je za nas, czy pozwolą nam dysponować wypracowanym
dochodem w sposób dowolny.
Partie
lewicowe charakteryzują się nieodpartą chęcią wkładania swoich
rąk w cudze kieszenie dlatego też są zwolennikami PRZYMUSOWEGO
podziału dochodu narodowego, który odbywa się przez urzędników
bez uczestnictwa obywatela w procesie decyzyjnym.
Prawica
charakteryzuje się poglądem liberalnym w tym względzie i uważa,
że podział dochodu narodowego ma być dobrowolny i przez rynek.
Jeśli
przeanalizujemy historię ostatnich kilkunastu lat – okaże się,
że zdecydowana większość partii politycznych charakteryzuje się
lewicowym podejściem do gospodarki ponieważ angażują swoje siły
w organizowanie niemal każdej dziedziny naszego życia. Organizują
oświatę, służbę zdrowia, prowadzą działalność gospodarczą
konkurencyjną dla sektora prywatnego oraz tworzą masę przepisów
regulujących, bądź reglamentujących dostęp do rynku.
Lewica
uzurpuje sobie prawo do decydowania o tym, kto działalność
gospodarczą prowadzić może, a kto nie. Kto osiągnie sukces, a kto
zostanie pogrążony przez tryby biurokratycznej machiny urzędniczej.
Warto tutaj wspomnieć o jednym z najjaskrawszych przypadków
związanych z P. Romanem Kluską – założycielem firmy Optimus.
Otóż przedsiębiorca ten utorował sobie drogę do sukcesu.
Niestety firma została doprowadzona do bankructwa. Co ciekawe –
przyczyną były nie działania konkurencji, lecz urzędników,
którzy nałożyli niesłuszne kary finansowe.
Przyczyną
takiego stanu rzeczy w zdecydowanej większości jest skomplikowane,
mętne prawo dające podstawy do dwuznacznych interpretacji. Dlaczego
tak się dzieje? Otóż jeśli organa władzy ustawodawczej starają
się regulować prawnie każdą dziedzinę naszego życia prowadzi to
w sposób bezpośredni do tzw "obstrukcji parlamentarnej"
czyli tworzenia setek zbędnych przepisów utrudniających życie
zwykłemu obywatelowi a dających spore pole do nadużyć dla
wielkich graczy politycznych oraz gospodarczych.
Nadprodukcja
prawa jest to kolejna, obok podziału dochodu narodowego, istotna
różnica pomiędzy prawicą a lewicą.
Różnicę
tą dobitnie pokazuje poniższa grafika:
Liczba
stron Dziennika Ustaw w latach 1989-2011.
Jeśli
ktokolwiek z Was myślał, cze czasy PRL-u należały do okresu
największej ingerencji Państwa w życie obywatela, to był w dużym
błędzie. W całym 1989 roku publikacje w Dzienniku zajęły w sumie
1186 stron. Przepisów uchwalonych w roku 1999 było już sześć
razy więcej i zajęły już 7292 stron. To jednak nic w porównaniu
z koncertem legislacji, z którym mamy do czynienia od roku 2001
(ewidentny skok widać na wykresie). Co roku nowe przepisy zajmują
kolejne kilkanaście tysięcy stron. Dotychczasowy szczyt
osiągnęliśmy w roku wstąpienia do Unii Europejskiej, kiedy
Dziennik Ustaw liczył aż 21032 strony. Oznacza to, że średnio
każdego dnia powstało ponad 57 stron nowych przepisów! Regulacje,
nakazy, zakazy i inny socjalistyczny bełkot.
W
tym miejscu wartym przypomnienia jest fakt, że w latach 2001 –
2011 urząd premiera piastowali uznawani przez media za prawicowych:
Kazimierz Marcinkiewicz oraz Jarosław Kaczyński z ramienia PiS oraz
Donald Tusk z ramienia PO.
Jaki
stosunek do tworzonego prawa powinna mieć prawica?
Odpowiedź
jest prosta. Prawo powinno być proste i zrozumiałe – zwłaszcza w
kwestiach z którymi obywatel styka się na co dzień czyli np.
Podatki. Jaki jest sens tworzenia trzech stóp podatku VAT, od
których następnie przysługują różnego rodzaju ulgi? Przykład
handlu stalą pokazuje, że skomplikowane i mętne przepisy podatkowe
są świetnym polem do nadużyć i wyłudzeń. Kolejną zaletą
prostego prawa jest mniejsza ilość urzędników, która będzie
zajmować się jego realizacją co ma bezpośrednie przełożenie na
koszty ponoszone przez społeczeństwo.
Niestety
zgubny wpływ na nasze prawo krajowe ma lewicowa Unia Europejska. A
dokładnie przepisy ingerujące praktycznie w każdą dziedzinę
naszego życia.
W
ramach rozluźnienia:
UE
zajmująca się problemem zbyt dużej ilości wody spuszczanej “w
kiblu”
UE
zajmująca się palącym problemem mocy
odkurzaczy.
http://www.polskieradio.pl/9/307/Artykul/967407,Sila-UE-jest-wielka-odkurzacze-o-mocy-1600-W-opuszczaja-rynek
http://www.polskieradio.pl/9/307/Artykul/967407,Sila-UE-jest-wielka-odkurzacze-o-mocy-1600-W-opuszczaja-rynek
I
tak dalej I tak dalej.
Oczywiście
w ramach lewicowej doktryny wolnorynkowej (co za oksymoron mi
wyszedł!) Unia Europejska nie ogranicza się do tak zwanych pierdół.
Urzędnicy z Brukseli ustalają minimalny poziom podatków jaki ma
obowiązywać w krajach członkowskich (np. VAT – 15%, na tytoń –
60% ceny paczki, nie mniej niż 90 Euro na 1000szt papierosów itd).
Co
ciekawe przepisy narzucają na nas obowiązek posiadania niektórych
podatków (np. VAT)
Jeśli
wszystkie powyższe przykłady ułożymy jeden pod drugim, okaże
się, że mamy do czynienia z typową lewicową polityką
gospodarczą. Jaką więc zrobi nam różnicę z punktu widzenia
ekonomicznego potencjału naszych rodaków, czy urząd premiera
obejmie ktoś z ramienia PO czy PiS? Skoro każda z tych partii
charakteryzuje się lewicowym podejściem do spraw najistotniejszych?
czwartek, 5 września 2013
Ostateczne rozwiązanie kwestii OFE
Oj dzieje się dzieje w naszej biednej gospodarce. Jest mi niezmiernie miło poinformować, że dnia 03.09.2013 skończył się kryzys finansowy zapoczątkowany gdzieś na przełomie roku 2007 i 2008.
Tak na forum ekonomicznym
w Krynicy oświadczył sam prorok i barometr polskiej gospodarki
Donald Tusk. Swoją optymistyczna ocenę opiera głównie na danych
makroekonomicznych opublikowanych przez GUS, z których wynika, że w
drugim kwartale tego roku osiągnęliśmy wzrost gospodarczy na
poziomie 0,8% i był on wyższy od poprzedniego kwartału o 0,3%.
Jest to chyba najważniejsza przesłanka, która zdecydowała o końcu
kryzysu. Ale czy na pewno?
Na początek przedstawię
grafikę:
oraz w szerszym ujęciu,
od 1996 roku:
Z powyższych danych nie
trudno wywnioskować, że wzrost gospodarczy w ostatnich dwóch
kwartałach jest jednym z najniższych ok 1996r. Więc jeśli w tym
momencie kończy się kryzys, to biorąc pod uwagę tylko wskaźnik
wzrostu PKB – kryzysu nigdy u nas nigdy nie było.
Natomiast na tym samym
forum ekonomicznym premier ogłosił drugą bardzo ważną dla nas
wszystkich decyzję. Chodzi oczywiście o plany związane z
likwidacją Otwartych Funduszy Emerytalnych. Proces ten świadomie
nazywam likwidacją, ponieważ znacjonalizowanie blisko 60% środków
zgromadzonych w OFE i ulokowanych przez nie w obligacjach w dalszej
perspektywie z pewnością doprowadzi do ich likwidacji. Co to
oznacza dla nas, obywateli, którzy skrzętnie ciułają środki na
swoją emeryturę? Ano oznacza to tyle, że święte prawo własności
(do środków, które istnieją realnie) zostało za naszymi plecami
zamienione na bliżej nieokreślone prawo do świadczenia socjalnego
w przyszłości.
Ale zacznijmy od początku.
W 1999r ktoś pomyślał i
stworzył nowy system emerytalny, który składał się z dwóch
podstawowych filarów. Pierwszego, ZUSowskiego - polegającego na
zasadzie umowy międzypokoleniowej co oznacza, że wszystkie nasze
wpłacone środki wypłacamy na bieżące potrzeby. Oraz drugiego
filaru, kapitałowego gdzie zgromadzone pieniądze są magazynowane
oraz inwestowane do czasu przejścia na emeryturę.
Różnica jest taka, że w
przypadku ZUS płacimy na kogoś tu i teraz w zamian otrzymując
nadzieję otrzymania świadczenia w przyszłości, natomiast OFE
posiadają realne pieniądze, które na pewno otrzymamy po przejściu
na emeryturę. O ile rząd nie zdecyduje się ukraść tych
pieniędzy...
Pierwsze kroki w tym celu
miały miejsce w 2011 roku kiedy obniżono składkę do OFE do
poziomu 2,3%. Niestety okazał się to krok nie wystarczający
ponieważ ZUS jako
typowa piramida finansowa posiada wieczny deficyt środków
finansowych zmuszająca rząd aby rękami ministra finansów rok
rocznie dotował tą instytucję.
Podjęto
więc decyzję o „skoku na kasę” zgromadzoną w OFE. Od wielu
miesięcy słyszymy jak kreowany jest czarny PR wokół samych
towarzystw emerytalnych. Nagle dowiadujemy się, że generują dług
publiczny oraz zwiększają deficyt w ZUS-ie. Do tego pobierają zbyt
duże prowizje za nieefektywne zarządzanie powierzonymi środkami.
Tak jak wysokość prowizji może być argumentem trafionym tak te o
długu są wyssane spod brudnego paznokcia. Po pierwsze deficyt w
|ZUS ma kilka przyczyn:
- emigracja rodaków za chlebem (zdecydowana większość, jak nie wszyscy w wieku produkcyjnym)
- spadek dzietności do poziomu 1,3 – co w dłuższej perspektywie gwarantuje nam starzenie się społeczeństwa. Mniejsza ilość młodych będzie musiała płacić na większą grupę emerytów)
- utrzymanie przywilejów dużych grup zawodowych – m. in. żołnierze, górnicy
- wysokie koszty pracy czego efektem jest ucieczka w szarą strefę i niepłacenie podatków w ogóle.
Żaden
z powyższych nie dotyczy OFE. Sądzę, że można wysnuć odwrotny
wniosek. Od kiedy OSZCZĘDZANIE jest równoznaczne ze zwiększaniem
zadłużenia? Faktem jest, że OFE posiadają znaczną część
kapitału ulokowaną w obligacje, jednak gdyby tych obligacji nie
kupiło OFE, kupił by je inny prywatny podmiot, więc bilans
zadłużenia naszego kraju by się nie zmienił. Przecież obligacje
nie zostały wyemitowane po to aby OFE mogły je kupić tylko po to
aby państwo (rząd) zdobyło pieniądze na bieżące potrzeby.
Niestety
nawet dziś aktualne są słowa sprzed 150 lat Aleksa de Tocqueville:
„Nie ma takiego okrucieństwa, ani takiej niesprawiedliwości, której nie mógłby popełnić skądinąd łagodny i liberalny rząd - jeśli zabraknie mu pieniędzy”
W
związku z powyższym rząd z decydował o przeniesieniu środków
zgromadzonych w OFE w obligacjach do ZUS. Chodzi o kwotę niemałą
bo ponad 120 mld zł. Sam premier na konferencji prasowej dał wyraz
celom jakim ma ten zabieg służyć. Szacuje się, że owa
nacjonalizacja spowoduje spadek długu publicznego o ok. 8% co
pozwoli na dalsze zadłużanie się w najbliższych latach. Pamiętać
należy, że w niedalekiej perspektywie szykują się kolejne wybory
parlamentarne, przed którymi trzeba będzie trochę poobiecywać i
porozdawać. A trzeba mieć z czego.
Należy
pamiętać również, że zmniejszy się jedynie oficjalne
zadłużenie, które nie uwzględnia między innymi zobowiązań
wobec przyszłych emerytów. Dług nieoficjalny powiększy się o
wspomniane wcześniej 120 mld zł i jest tylko kwestią czasu kiedy
przyjdzie czas jego spłaty. Ale wtedy rządził będzie już ktoś
inny i to on będzie musiał się o to martwić.
czwartek, 1 sierpnia 2013
Misja publiczna – ciągnąć abonament.
Jak mawiał Śp. Stefan Kisielewski, socjalizm to ustrój bohatersko walczący z problemami nie znanymi w żadnym innym systemie.
Od
wielu lat słyszymy o planowanych zmianach ustawy medialnej mających
zwiększyć wpływy z tytułu abonamentu radiowo – telewizyjnego.
Wszystko oczywiście w celu prowadzenia misji publicznej jaką
prowadzi TVP, dzięki której my tępy naród wiemy co się na
świecie dzieje. Wpływy z abonamentu w ostatnich dwóch latach to
550mln złw 2012r i 470mln w 2011. Kwota ta jest osiągnięta dzięki
wpłatom zaledwie kilku procent słuchaczy i widzów. W celu
zwiększenia tej kwoty ministerstwo wpadło na genialny pomysł
polegający na opodatkowaniu wszystkich gospodarstw domowych
podatkiem od MOŻLIWOŚCI OGLĄDANIA TELEWIZJI!. Sposoby pobierania
opłat są dwie i sejm ma rozstrzygnąć, która jest efektywniejsza
i zgodna z prawem:
Opłata
audiowizualna ściągana według bazy adresów pocztowych
poszczególnych gospodarstw domowych czy też wariant pobierania
takiej opłaty wraz z rachunkiem za prąd.
Oznacza
to całkowite pominięcie obywatela w procesie decyzyjnym ponieważ
odbiera mu się możliwość zrezygnowania z usług telewizji
publicznej oraz radia. Według nowej ustawy płacić ma KAŻDY –
nawet Ci, którzy owego telewizora czy radia nie posiadają.
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/koniec-abonamentu-oplata-z-rachunkiem-za-prad/pf1g7
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/koniec-abonamentu-oplata-z-rachunkiem-za-prad/pf1g7
Spójrzmy
prawdzie w oczy. Jest to kolejny podatek. Każdy rząd musi mieć
tubę dla swoich propagandowych celów - czy to Tusk, prezes Jarosław
czy obersturmführer Miller. Zapewnienia wyborcze Tuska o zniesieniu
abonamentu jak zwykle okazały się kłamstwem. Oto odpowiedź na
wolny rynek: media komercyjne muszą sobie radzić same
TubaVyborczaPolski (TVP) będzie sponsorowana przez wszystkich
Polaków.
A
co otrzymujemy w ramach "misji"?
Źródło:
strona Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Trzy
z pierwszych czterech pozycji to typowe polskie szmiry – tasiemce z
trzeciorzędnymi aktorzynami i celebrytami. Oczywiście oglądalność
mają największą bo i społeczeństwo nie potrzebuje
wysublimowanej rozrywki a jedynie czasozapychaczy, które pokazują
problemy innych ludzi. Gdzie tutaj miejsce na misję? No chyba, że
misję zdefiniujemy jako puszczanie gówna tylko po to aby zgromadzić
jak największą rzeszę motłochu. Tylko, że dokładnie taką samą
"misję" prowadzą wszystkie inne komercyjne stacje
telewizyjne, za które płacimy dobrowolnie w ramach różnego
rodzaju umów z firmami dostarczającymi media do naszych domów.
wtorek, 30 lipca 2013
Drobna korekta budżetu...
No i stało się. Sejm przyjął ustawę zawieszającą pierwszy próg ostrożnościowy wynoszący 50% w relacji do PKB. Pamiętajmy, że jest to dopiero pierwszy z trzech progów wprowadzonych przez ustawodawcę, z czego ostatni – 60% w stosunku do PKB ma swoje umocowanie w konstytucji:
Art 216 ustęp 5.
Nie wolno zaciągać pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 wartości rocznego produktu krajowego brutto.
Złamanie pierwszego progu ostrożnościowego uniemożliwiło by w praktyce konstruowanie budżetu na przyszły rok kalendarzowy z deficytem większym niż obecnie. Tylko tyle i aż tyle. Domniemywać można, że zawieszenie tego progu ma na celu skonstruowanie przyszłorocznego budżetu z jeszcze większym deficytem i brak chęci ograniczania długu publicznego.
Nie obyło się również bez pewnych niesnasek w kręgach Platformy Obywatelskiej ponieważ trójka posłów: Jarosław Gowin, John Godson i Jacek Żalek wstrzymali się od głosowania dzięki czemu w pierwszym czytaniu rządowego projektu nowelizacji ustawy o finansach publicznych, dotyczącym zawieszenia pierwszego, 50-procentowego progu ostrożnościowego projekt ten został odrzucony.
Pamiętajmy, że w sprawach tak ważnych jak budżet poseł nie może mieć własnego zdania, zgodnego z sumieniem i wyrażonego poprzez wciśnięcie odpowiedniego przycisku na konsoli. Obowiązuje tak zwana „dyscyplina partyjna” co oznacza, że najważniejsze jest zdanie prezesa partii a każde wyłamanie się będzie karane. Oczywiście nie znamy jeszcze formy owej kary, którą najprawdopodobniej będzie wykluczenie z partii. W najlepszym przypadku Gowin otrzyma intratną propozycję zajęcia jednego z ostatnich miejsc na liście wyborczej w następnych wyborach.
Ale wracając do budżetu.
Zakładał on, że dochody wyniosą 299.385. 300 tys. zł, wydatki nie będą wyższe niż 334.950.800 tys. zł, a deficyt nie przekroczy 35.565.500 tys. zł
Powyższe to informacje ze strony internetowej premiera dotyczące założeń budżetowych.
Okazało się, że Vincent Rostowski pomylił się o 24 mld zł co stanowi aż 8% założonych przychodów na rok 2013! to tyle ile wydaliśmy na naukę oraz pomoc społeczną w całym 2012 roku.
Ktoś tutaj odwalił niezłą fuszerkę prognozując przychody budżetowe na ten rok. Uważam, że pomyłka o 1 do 3% jest do zaakceptowania. Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć wszystkich czynników gospodarczych. Ale pomyłka o blisko 10% zakrawa na śmieszność i stawia ministra finansów na pierwszym miejscu „do zwolnienia” I nie powinno to wynikać z prywatnych zażyłości pomiędzy Premierem a ministrem a jedynie z rzetelnej oceny owoców jego pracy.
Do tego dodać należy fakt, że metodologia liczenia długu publicznego przez naszego ministra finansów różni się od tej zastosowanej przez Unię Europejską Według danych eurostatu w pierwszym kwartale 2013 roku dług publiczny wyniósł 57,3 proc. PKB i wzrósł o 1,2% w ujęciu rok do roku. Oznacza to, że nasz minister jest specjalistą wysokiej miary, zwłaszcza w dziedzinie kreatywnej księgowości. Przecież nie mamy podstaw aby nie wierzyć danym eurostatu?
Pamiętajmy również, że do długu publicznego nie są liczone inne zobowiązania takie jak :
-zobowiązania wobec przyszłych emerytów (środki zapisane na subkontach ZUS)
-do państwowego długu publicznego nie wlicza się zobowiązań funduszy utworzonych w ramach Banku Gospodarstwa Krajowego (np. Krajowego Funduszu Drogowego, którego zobowiązania sięgają 41 mld zł).
Podsumowując powyższe – gratulujemy Rządowi poczucia humoru.
Na koniec cytat:
"Gdyby księgowy dowolnej spółki lub spółdzielni tak prowadził finanse swojej firmy, jak to robią ministrowie finansów krajów demokratycznych - żaden z nich nie uniknąłby kryminału".
Robert Townsend
czwartek, 18 lipca 2013
Gdzie pieniądze są za las! - o budżecie słów kilka
Ostatnimi czasy wyszło na jaw, że
rzeczywistość budżetowa nie zgadza się z planami najlepszego
ministra finansów europy centralno-wschodniej - Jacka Vincenta
Rostowskiego, które założył sobie w swoim pliku w excelu. Nagle okazało
się, że krzywa Laffera naprawdę działa i nieustanne podwyżki
podatków w końcowym efekcie doprowadzają do spadku przychodów
budżetowych. Obserwowaliśmy to na przykładzie akcyzy od wyrobów
tytoniowych, kiedy to palacze wystawili ministrowi czerwoną kartkę
i po kolejnej podwyżce cen zaczęli zaopatrywać się w lewy tytoń
z importu. Również wpływy z podatku VAT okazały się o
kilkanaście miliardów niższe niż zamierzone. Zakład
fotograficzny Jacka Rostowskiego (mandaty) również nie przyniósł
założonych przychodów co efekcie doprowadziło to do sytuacji,
gdzie w połowie roku minister finansów wydał 87% deficytu
budżetowego założonego na ten rok. Co to oznacza w praktyce? W
praktyce oznacza to nie mniej nie więcej a to, że Vincent do końca
roku musiał by wydawać tylko tyle ile na bieżąco wpłynie do
budżetu. Niestety nasz minister nie jest przyzwyczajony do wydawania
tylko tego co zarobi, więc zabrał się za nowelizację ustawy
budżetowej celem wyczarowania 16 mld zł
Moim zdaniem pierwsze przymiarki do
wyczarowania pieniędzy z powietrza odbywały się niedawno podczas
prób likwidacji OFE. Przecież jeśli pieniądze z OFE zasiliły by
ZUS to nie trzeba by było dopłacać do tej instytucji a
przypomnijmy, że w zeszłym roku dotacje do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych wyniosły 39mld zł. Niestety opór społeczny okazał
się zbyt duży i plany należało zmodernizować. Tak pojawiła się
opcja nowelizacji budżetu i zwiększenia poziomu zadłużenia o
16mld.
Minister Rostowski na konferencji
prasowej stwierdził:
„Zwiększenie deficytu bieżącego
budżetu państwa o 16 mld zł, czyli o około 1 proc. PKB
to silny impuls stymulacyjny, według wszystkich normalnych kanonów
ekonomii „
„Kryzys strefy euro okazał
się bardziej długotrwały niż się spodziewaliśmy. Wobec tego, na
potrzeby ożywienia polskiej gospodarki, odgrywającej coraz bardziej
kluczową rolę w UE „
bla bla bla...
Po pierwsze Panie
ministrze – jaka to stymulacja, skoro wszystkie pieniądze pójdą
na bieżące wydatki i nie będą przeznaczone na inwestycje? Otóż
Panie vicepremierze z informacji jakie posiadam zadłużanie ma sens
tylko wtedy gdy zysk z inwestycji przewyższa koszty obsługi tego
zadłużenia. Takie coś nazywa się wtedy dźwignią finansową i
jest mechanizmem często stosowanym przez podmioty gospodarcze.
Po drugie skąd Pan
chce wziąć te 16mld zł? Pewnie z emisji obligacji? Jeśli tak to
do tych 16mld trzeba doliczyć koszt obsługi tej pożyczki czyli
odsetki wypłacone nabywcom. Taka emisja zwiększy przy okazji poziom
długu publicznego.
Klin klinem
Polityka ministra
finansów przypomina często działanie alkoholika, który poranne
bóle głowy leczy tym samym trunkiem, który spożywał zeszłej
nocy. Niestety podobnie jak i z miłośnikiem trunków wyskokowych
efekt jest zawsze ten sam: najpierw chwilowa euforia następnie mocny
ból głowy.
Zamiast dług łatać
długiem potrzebne są OSZCZĘDNOŚCI. Trzeba zdać sobie sprawę,że
rozdawnictwo i socjalizm nie jest lekiem na wszystko.
Jeśli ktoś
jeszcze nie zna, poniżej wykres tempa wzrostu długu publicznego naszego kraju:
Na pocieszenie –
Minister Rostowski nie jest największym złodz..., przepraszam –
„kreatywnym księgowym”. Poniżej porównanie do innych krajów
europejskich:
Pomijając dość
dobrą sytuację na tle innych krajów europejskich pamiętać należy
jedno:
Złodziejstwo
zawsze nim pozostanie, nawet jeśli zmienimy ustawę.
poniedziałek, 15 lipca 2013
Sen o polskich drogach
Świetlane wizje Polski zabudowanej
sieciami autostrad objawiają się za każdym razem kiedy minister
transportu zabiera głos w temacie tychże dróg. Rzeczywistość
niestety jest zgoła odmienna od tego co minister zapisał w swoich
planach. Pamiętacie euro 2012? Do dnia dzisiejszego (a od
zakończenia mistrzostw minął rok) nie udało się zrealizować
inwestycji drogowych, które miały umożliwiać komfortowe
przemieszczanie się kibiców zagranicznych po Polsce. Pamiętajmy
tylko, że te plany dotyczyły zaledwie trzech dłuższych „nitek”
przecinających nasz kraj. Dwie ze wschodu na zachód i jedna z
północy na południe. Z Częstochowy do Wrocławia bądź z
Warszawy do Rzeszowa autostradą nie pojedziemy jeszcze przez wiele
lat. Na dzień 3 lipca 2013 roku oddanych do użytku mamy 1388km
autostrad. Czy to dużo? Posłużmy się grafiką obrazującą
porównanie naszego kraju do Niemiec i Węgier:
Niemcy posiadają sieć 12800 (2011
rok) autostrad na powierzchni kraju 357 tys km kw.
Węgrzy posiadają sieć 1280 km
autostrad na powierzchni kraju 93 tys km kw
Polska posiada sieć 1388 km autostrad
na powierzchni kraju 312 tys km kw
Kraj | Powierzchnia (w tys km kw) | Ilość km autostrad (w km) | Ilość km autostrad na 1000km kw |
Polska | 312 | 1388 | 4,45 |
Niemcy | 357 | 12800 | 35,8 |
Węgry | 93 | 1280 | 13,8 |
Z powyższych zestawień wynika jasno,
że mamy 3x mniej autostrad od Węgrów i 8 razy mniej od Niemców w
przeliczeniu na 1000km kw. Tak jak w przypadku porównania z Niemcami
można poruszyć argument, że żyli w wolnej europie i mieli więcej
czasu na budowę dróg, tak Węgry deklasują nas posiadając na
budowę dróg tyle samo czasu co my.
Możemy serdecznie pogratulować
wszystkim byłym jak i obecnemu ministrowi transportu za dobrze
spełniony obowiązek!
Jako ciekawostkę podam jeszcze koszt
44 km fragmentu autostrady A1 z Pyrzowic do Sośnicy to 5,91mld zł
co daje 134mln/km co daje 134tys zł za metr.
W cenie 44 km autostrady można kupić
149620 samochodów Volkswagen Polo 1,2 z rocznika 2013.
Gratulujemy!
Subskrybuj:
Posty (Atom)